پایگاه خبری اقتصاد دریایی

اقتصاد دریا - موضوع تولید و پرورش آبزیان در کشور هر چند با جدیت پیگیری می‌شود. اما پرورش‌دهندگان در این مسیر با معضلات و مسائل حل نشده‌ای مواجه هستند. بحران آب، مانعی در این راه محسوب می‌شود؛ به‌ویژه این که بخش قابل توجهی از مزارع پرورش میگو کماکان به روش‌های سنتی فعالیت دارند. 
مشکلات این صنف محدود به این موارد نیست و مواردی مانند گردش سرمایه، بازار فروش داخلی، وضعیت صادرات، بیمه آبزیان، خوراک آبزیان و سیر صعودی هزینه های پرورش میگو و... را در بر می گیرد.

 

 

 

افزایش قیمت نهاده‌های تولید میگو چه تاثیری بر صنعت میگو داشته است؟
حاجی زاده- پرورش دهنده میگو: تورم و تحریم‌ها موجب شد تا نهاده‌های صنعت پرورش میگو به صورت نامتوازن افزایش پیدا کند. در تولید میگوی پرورشی سه بخش عمده، هزینه ها را به خود اختصاص می‌دهند. 
از جمله هزینه‌هایی که توان را از پرورش دهندگان گرفته، میزان هزینه غذا، هزینه‌های کارگری و سربار و بچه میگو است که هریک از اهمیت خاص برخوردارهستند؛ زیرا این هزینه ها، جزء جدانشدنی ااین صنعت هستند و از عوامل اصلی تولید محسوب می‌شوند. 
مشکل بلند مدت خوراک همچنان به قوت خود باقی است و پرورش دهندگان در این میان بیشترین نگرانی را دارند. این موضوع از یک سو و نوسان قیمت خوراک از سوی دیگر، همچنان بزرگ‌ترین دعدغه مزارع میگو است . با توجه به این که بخشی از سود پرورش میگو در تنظیم قیمت خوراک تامین می شود و این نهاده پنجاه تا شصت درصد هزینه تولید رابه خود اختصاص داده به همین علت اعتقاد داریم، این نهاده باید د رچارچوب سیاست مشخص دولت، به قیمت منطقی و عادلانه خود عرضه شود. 

 

از بازر بین المللی میگوی ایران چه خبر، عمده صادرات به کدام کشور است؟
حاجی زاده- پرورش دهنده میگو: بازار کنونی میگوی ایران شامل کشورهای امارات متحده عربی، روسیه، قطر، عمان، ‌اروپا و چین است، اما با خودداری چین از خرید میگوی ایران در سال جاری صادرات میگو به حداقل رسید. اخیراً صادرات نه در حجم زیاد میگو به کشور روسیه انجام شده که قابل توجه نیست. اما مسئولان معتقد هستند «در حالی طی شش ماه اول سال گذشته ۱۲۰۰ تن میگو به روسیه صادر شد؛ که در ۶ ماه اول امسال این مقدار به ۳ هزار و ۲۰۰ تن افزایش پیدا کرده است». اما پرورش دهندگان همچنان امید دارند که صادرات میگو به چین برقرار شود.
بخش خصوصی اصلی‌ترین سرمایه‌گذار مجتمع پرورش میگو است و مهم‌ترین بازار صادراتی آن هم کشور‌های روسیه، چین و جنوب شرق آسیا ست که اگر از خرید به مانند چین خودداری کنند بازار جدیدی با هدف گذاری‌های صورت گرفته پیش روی ما نیست؛ مگر آن که تغییر سیاست در این بخش شکل بگیرد.

 

ذائقه ایرانی به میگو نزدیک است؟  فرهنگ استفاده از میگو رو چطوری توصیف می کنید؟
حاجی زاده- پرورش دهنده میگو: ایرانیان چند برابر میانگین جهانی، شکر، روغن و نمک مصرف می‌کنند، اما نوبت به غذاهای مفید همچون آبزیان از جمله میگو که می‌رسد، ناگهان جهت نمودار عوض می‌شود و مسیری معکوس را طی می‌کند. لذا برای افزایش مصرف میگو در داخل کشور باید فرهنگ‌سازی لازم انجام شود. استان بوشهر بیشترین میزان تولید میگوی کشور را دارد و نیاز است که علاوه بر صادرات این محصول، برای مصرف بیشتر میگو در داخل کشور نیز فرهنگ‌سازی شود.
در این میان، نقش رسانه ها تاثیری فوق العاده دارد، رسانه‌ها می‌توانند فرهنگ تغذیه جامعه را به سمتی هدایت کنند که در نهایت سلامت مردم را در پی داشته باشد. در این بین فرهنگ‌سازی نیاز به آگاهی و تکرار دارد. برای این منظور باید تمام ارگان ها از تحقیقات گرفته تا رسانه‌ها، دست در دست هم داده و سلسله رفتارهای تغذیه‌ای را به درستی تکمیل کنند. علاوه بر موارد یاد شده نگاه لوکس و کم توجهی به بازار داخلی میگو نیز از عوامل نبود رغبت به استفاده از میگو در سبد غذایی ایرانیان است. این در حالی است که امروزه میگو از گوشت قزمز ارزان تر تمام می‌شود.

ازموانع قانونی صنعت میگو بگویید، این صنعت قوانین دست و پاگیر دارد ؟ 
حاجی زاده- پرورش دهنده میگو: قوانین دست و پاگیر در صنایع دیگر در این صنعت نیز وجود دارد به گونه‌ای که ثبت یک مجوز به رغم اعلام که در سه روز انجام می‌شود. سه سال به طول می‌انجامد. ورود به جزئیات در این ارتباط در این مقال نمی‌گنجد و تکرار مکررات خواهد بود. 

اتحادیه یا تشکل صنعت پرورش میگو می توانند گره گشا باشد؟
حاجی زاده- پرورش دهنده میگو: اخیراً اتحادیه‌ای به این منظور در استان تشکیل شده، اما تا به امروز اقدام خاصی برای حمایت از تولیدکنندگان صورت نداده است. قطعاً تا عملیاتی شدن این اتحادیه و یا پس از آن مشکلات به راحتی از پیش پای پرورش دهندگان میگو برداشته نخواهد شد؛ چرا که این بخش هم بدون حمایت های دولتی راه به جایی ندارند.