پایگاه خبری اقتصاد دریایی

به گزارش اقتصاددریایی، در روش صید ترال، صیادان با استفاده از توری به‌شکل کیسه که انتهای آن کاملاً بسته شده است و کشیدن آن با شناور ترال در نزدیکی کف دریا و یا لایه‌های میان‌آبی و با فاصله از کف دریا اقدام به صید آبزیان موردنظر می‌کنند؛  صید ترال کف دریا را جارو می‌کند و نه‌تنها نسل آبزیان را از بین می‌برد، بلکه شاید نسلی از انسان‌ها را هم از دیدن آبزیان محروم کند.

صیادان غرب هرمزگان از صید‌های بی‌رویه ترال در هفته‌های اخیر بسیار گله‌مندند و این موضوع با توجه به تأثیر سوء آن بر اقتصاد و معیشت مردم، موجب نگرانی صیادان شده است.

در چند سال گذشته صیادان صید ترال صنعتی به‌بهانه شکار برخی از گونه‌های آبزی که در اعماق خاصی وجود داشتند بدون توجه به حریم‌های مشخص‌شده صیادی، اقدام به شخم‌زنی دریا می‌کردند و همین مسئله عاملی شد تا ذخایر آبزیان دریاهای جنوب از جمله در استان هرمزگان از بین برود و معیشت صیادان این منطقه به مخاطره بیفتد.

صید ترال و فاجعه زیست‌محیطی

سازمان شیلات ایران در شرایطی در سکوت خبری کامل به‌دنبال احیای دوباره صید ترال است که هنوز زخم و فاجعه‌های زیست‌محیطی حاصل از این صید ترمیم نیافته است و شاید سالیان سال نیز ترمیم نیابد.

اینکه چرا سازمان شیلات ایران با وجود تفاهمنامه‌ منعقدشده با کمیسیون آب، کشاورزی و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی و فراکسیون محیط زیست در سال 99 و دستور مکتوب صریح رییس جمهور دولت سیزدهم مبنی بر ممنوعیت صید ترال، به‌دنبال احیای این صید مخرّب است، جای بسی سؤال دارد که هنوز پاسخ شفافی در این خصوص ارائه نشده است.

سازمان شیلات ایران در شرایطی به‌دنبال احیای صید ترال است که به‌دنبال درخواست صیادان بومی مبنی بر توقف این صید دریاسوز و خانمان‌برانداز و اعلام نتیجه پژوهش‌های انجام‌شده در خصوص تأثیر مخرب این صید بر وضعیت ذخیره آبزیان، رییس جمهور وقت به وزارت جهاد دستور داده بود در مدت یک ماه دستورالعمل توقف دائمی این روش مخرب صید را تهیه کند که متأسفانه این موضوع نه‌تنها محقق نشد بلکه این روزها کابوس بازگشت آن خواب را از چشم صیادان و خانواده‌هایشان ربوده است.

حضور بالغ بر 35 هزار نفر صیاد در استان هرمزگان بیانگر اهمیت صید و صیادی در استان هرمزگان است که نیازمند نگاه ویژه به صید و صیادی در سطح ملی و استان و فراوزارتخانه‌ای است.