در روشنای آغازین دهه ای که آمده است تا نام نامی خلیج فارس را چون رازی سرگشوده در گوش زمان نجوا کند، گامی بایسته برداشته شد؛ پلی نمادین، نه از سر ابتکاری فردی، که برخاسته از ضرورتی تاریخی و فرهنگی، از کرانه های آشنای دریا به سوی قلب تپنده پسکرانه ها در گراش کشیده شد. این سفر، بیش از آنکه حرکتی اداری باشد، پیمودن مسیری بود که خود تاریخ و هویت این آب و خاک، آن را طلب میکرد؛ مسیری که نشان میداد پهنه نیلگون خلیج فارس، بی پیوند با ریشه های عمیقش در خاک پسکرانه، داستانی ناتمام است.

نخستین محموله مواد نفتی پس از سال‌ها از بندر خرمشهر به مقصد بنادر حوزه خلیج فارس ترانزیت شد.