بوق خبر - بر اساس پژوهش پانتزر، ورزش بیشتر لزوماً به سوزاندن بیشتر کالری کمک نمیکند، چون بدن با کاهش انرژی مصرفی در بخشهای دیگر، خود را زیرکانه با شرایط تطابق میدهد. اما ممکن است همان چیزی که ورزش را برای کاهش وزن بی اثر میکند، علت مفید بودن آن برای سلامتی ما را توضیح دهد – به گفتهی پانتزر، ورزش کردن باعث میشود انرژی اضافی بدن صرف فرآیندهای بدنی بالقوه مضری مانند التهاب و تنش نشود.
پانتزر میگوید ورزش کردن نه میزان کالری مصرفی، بلکه نحوهی مصرف کالریها را تغییر میدهد.
به گفتهی او، رژیم و ورزش دو ابزار متفاوت برای دو کار متفاوت هستند. رژیم برای وزن کم کردن است و ورزش برای کاری دیگر.
ایدهی ورزش کردن برای کاهش وزن بر فرض ثابت بودن نرخ کالری سوزی ما شکل گرفته است. طبق این نظریه، اگر ۱ مایل (حدود ۱/۵ کیلومتر) پیاده روی ۵۰ کالری را میسوزاند، بنابراین ۱۰۰ مایل (حدود ۱۶۱ کیلومتر) پیاده روی در طول یک ماه ۵ هزار کالری را میسوزاند. به لحاظ نظری، این کار ممکن است به شما کمک کند میزان انرژی مصرفی خود را بیشتر از میزان انرژی دریافتی تان کنید و بدن تان را وادار کنید با چربی سوزی از انرژیهای ذخیره شدهی خود استفاده کند.
این نظریه، اما در برابر دادههای جدید پانتزر رنگ میبازد، دادههایی که او از کار با گروهی از مردم بومی تانزانیا به دست آورده است. این مردم از گیاهان و حیوانات وحشی تغذیه میکنند و به دلیل همین سبک زندگی، روزانه چندین کیلومتر پیاده روی میکنند.
پانتزر و تیمش وقتی فهمیدند مقدار کالریای که این مردم روزانه میسوزانند تنها کمی بیشتر از یک آمریکایی بزرگسال عادی با سبک زندگیای بدون تحرک است، حیرت زده شدند. این مقدار بسیار کمتر از آنچه بود که با توجه به فعالیت بدنی بسیار زیاد مردم بومی تانزانیا انتظار میرفت.
بر اساس دادههای به دست آمده از مطالعهی پانتزر بر روی مردم بومی تانزانیا و دیگر گروه ها، چه در حال تمرین برای دوی ماراتن باشید و چه روی کاناپه لم داده باشید، بدن ترجیح میدهد مقدار کالری یکسانی مصرف کند.
این امر شاید جلوی چربی سوزی را بگیرد، اما در عین حال ممکن است علت مفید بودن ورزش برای ما را توضیح دهد. بر اساس پژوهش پانتزر، بعد از هفتهها یا ماهها ورزش، بدن برای ایجاد تعادل سراغ کالریهایی میرود که صرف فعالیتهای دیگری میشوند.
طبق نظریهی پانتزر، اینها فعالیتهایی هستند که بیشتر مضرند تا مفید. مثلاً دستگاه ایمنی بدن تان اهمیت زیادی برای حفظ جان شما دارد، اما در صورت فعالیت بیش از اندازه میتواند آسیب زا شود، امری که منجر به بروز مشکلات زیادی، از انواع آلرژی گرفته تا بیماریهای خود ایمنی میشود.
این نظریه میگوید ورزش به بدن ما کمک میکند انرژی اضافی خود را صرف تعادل بخشی بیشتر به دستگاه ایمنی و پاسخهای تنشی کند.
پانتزر در گام بعدی پژوهش خود قصد دارد نحوهی وقوع این نظریه را بررسی کند تا ببیند آیا واقعاً میتوانیم میزان اثرگذاری ورزش بر یک به یک دستگاهها و سلولهای بدن و نه چربیها و ماهیچهها را اندازه گیری کنیم.
در صورت نتیجه بخشی، این نظریه ممکن است علت مضر بودن سبک زندگی فاقد تحرک امروزی و رژیمهای غذایی حاوی مواد فرآوری شده برای سلامت ما را هم توضیح دهد و به یافتن راه حلی برای این مشکلات کمک کند.
پانتزر میگوید ما تصور میکنیم بیماریهای مزمن بخشی از انسان بودن هستند، اما انسان جامعهی مدرن واقعاً غیر عادی است. او معتقد است چیزهای زیادی هست که ممکن است از دیگر فرهنگها دربارهی نحوهی عملکرد بدن انسان یاد بگیریم.