بوق خبر - در واقع بیشتر علایمی که ما برای مخاطبان مان ارسال میکنیم، شامل هیچ کلمه یا صدایی نیست بلکه فقط شامل زبان بدن است. با این حال مطالعات نشان میدهد بسیاری از ما روزانه بدون اینکه بدانیم در این نوع از ارتباط مان مرتکب اشتباهاتی میشویم. در این مطلب به ۱۱ مورد از رایجترین این اشتباهات اشاره کرده ایم.
وقتی خنده به طور طبیعی اتفاق نمیافتد، وقتی شما فقط با دهان تان میخندید و اجازه نمیدهید سایر قسمتهای صورت تان در خنده تان مشارکت داشته باشند، در بهترین حالت، مضحک و در بدترین حالت متظاهر به نظر خواهید رسید. پس اگر احساس میکنید باید بخندید با همه صورت تان بخندید، در غیر این صورت اصلا نخندید!
وقتی با چیزی که در دست یا اطراف مان است ور میرویم (یا حتی لباسمان را مرتب میکنیم یا به عنوان مثال مویی را از روی لباسمان برمی داریم) به فرد مقابل مان نشان میدهیم که ناراحت و پر تنش هستیم. کارشناسان زبان بدن بر این موضوع توافق دارند که این حالت ما عصبی بودن مان را نشان نمیدهد بلکه این پیام را که با گفتههای فرد مقابل موافق نیستیم، به او منتقل میکند.
دست به سینه نشستن یا انداختن پا روی پا حالت راحتی است و وقتی ما در شرایط پر تنشی قرار میگیریم، فکر میکنیم با نشستن به این حالت احساس راحتی و قدرت بیشتری میکنیم، اما روی دیگر سکه این است که فرد مقابل مان احساس میکند ما قلبا تمایلی به ادامه گفتگو نداریم.
وقتی در میانه یک گفتگو به این طرف و آن طرف به ویژه به سمت بالا نگاه میکنید، این پیام را به مخاطب انتقال میدهید که به صحبت هایش گوش نمیکنید یا تمرکز ندارید. وقتی با کسی صحبت میکنید مستقیم به چشمان او نگاه کنید.
پاهای بی قرار، تغییر مکرر حالت نشستن یا با انگشت روی میز زدن، نشان میدهد صندلی تان راحت نیست یا نیاز به دستشویی دارید! در واقع فردی که مقابل شماست شاهد تیکهای عصبی است که ذهنش را به هم میریزد و احساس میکند شما واقعا به او گوش نمیدهید.
نگاه کردن به صورت طرف مقابل یکی از اجزای اصلی ارتباطات میان فردی است. کارشناسان زبان بدن میگویند خودداری از برقراری ارتباط چشمی، اولین گام در برقراری یک ارتباط نامناسب است. اگر کسی که با او صحبت میکنید، اصلا به چشمان شما نگاه نکند احتمالا هنگام گفتگو احساس راحتی نخواهید کرد. زیاد نگاه کردن به طرف مقابل هم کار درستی نیست و ستیزه جویانه به نظر خواهد رسید. بهترین حالت، نگاه مستقیم به چشمان طرف مقابل به مدت چند ثانیه، سپس منحرف کردن نگاه و بازگشت دوباره به ارتباط چشمی است.
وقتی ما به صحبتهای کسی گوش میکنیم و میخواهیم به او نشان دهیم که با صحبتهایش موافقیم، سرمان را تکان میدهیم. تا این جای کار مشکلی ندارد، اما تکرار زیاد این کار نشانه مطیع بودن و انتقاد شما به فرد مقابل خواهد بود و به نظر خواهد رسید که شما تلاش میکنید او را از خود راضی نگه دارید. میتوانید به جای زیاد تکان دادن سر از کلمات «بله» یا «موافقم» استفاده کنید.
فرورفتن در صندلی که با پایین رفتن شانه ها، قراردادن آرنجها روی میز و تکیه دادن با پاهای باز همراه است، حاکی از توجه نداشتن به فردی است که با شما صحبت میکند. این حالت همچنین نشان میدهد شما اکنون علاقهای به ادامه گفتگو ندارید.
اگر در بینی تان احساس خارش میکنید، میتوانید بینی تان را بخارانید، اما لمس مکرر بینی، ناخودآگاه این پیام را منتقل میکند که دروغ میگویید یا چیزی را پنهان میکنید. حتی میتوان برای این موضوع توضیح پزشکی ارائه کرد: «وقتی فشار خون مان بالا میرود (مثل زمانی که دروغ میگوییم) سلولها و بافتهای بینی، هیستامین ترشح میکنند که باعث ایجاد خارش میشود». شاید مخاطب شما از این واقعیت آگاه نباشد، اما به طور ناخودآگاه میتواند ارتباط میان لمس بینی و دروغ گفتن را احساس کند.
اگر بخواهید علاقه و احترام تان را به کسی که با او صحبت میکنید نشان بدهید باید رو به او بایستید. اگر رویتان را کمی به سمت در یا هر راه خروجی دیگری بچرخانید، پیامی که منتقل میکنید این است که نمیتوانید منتظر تمام شدن گفت وگویتان باشید.
در فیلمهای تلویزیونی، معمولا این حالت را در افراد دانشمند و فرزانه یا افراد نظامی با تجربه میبینیم، اما در واقعیت، گره زدن دستها در پشت سر، نشان دهنده خشم، موافق نبودن با صحبتهایی که در جریان است یا حتی اشارهای به تهدید و خشونت است؛ بنابراین لطفا اجازه دهید این حالت به بازیگران تلویزیون تعلق داشته باشد و شما از آن استفاده نکنید!